diliyle yazılan tasavvuf şiirin en büyük temsilcisidir. Yunus Emre dönemindeki pek çok tasavvufçu gibi, ilim öğrenmenin önemini anlatmış, pek çok batıl inancı def edip gerçek İslam Tasavvufu işlemiştir. Yazmış olduğu şiirlerle halk, tekke ve divan edebiyatını da etkiledi. Dizelerinde insanın Allah'la, kendisiyle, ölümle, doğumla ilişkisini konu edindi. Kendinden önce yaşamış ozanların eserlerinde geçen kavramlara yeni anlamlar, yeni deyişler ekledi.
Yunus Emre, insanı hiç bir ayrım yapmadan seven, her insanın Allah'tan gelen bir güzelliğe sahip olduğunu düşünen sevgi dolu bir adamdı. Adam gibi adamdı. İnsana duyduğu sevgi, parçanın bütününden Allah'a duyduğu Aşk'tan gelirdi. Allah diyarına sonsuz hasret duymaktadır. En büyük eseri Risaletü'n Nushiye'dir.
Şiirlerinden birkaç örnek;
Acep Bu Benim Halim
Acep bu benim canım, azat ola mı ya Rab
Yoksa yedi Tamu'da yana kala mı ya Rab
Acep bu benim halim, yer altında ahvalim
Varıp yatacak yerim, akrep dola mı ya Rab
Can hulkuma geldikte, Azrail'i gördükte
Ya canımı aldıkta, asan ola mı ya Rab
Dar oldu bana düzler, gice ile gündüzler
Dünyaya bakan gözler, didar göre mi ya Rab
Allah olucak Kadı, bizden ola mı razı
Görüp Habib'in bizi, şef'i ola mı ya Rab
Yunus kabre vardıkta, Münker Nekir geldikte
Bize sual ettikte, dilim döne mi ya Rab
Bana Seni Gerek Seni
Aşkın aldı benden beni, bana seni gerek seni
Ben yanarım dün ü günü, bana seni gerek seni
Ne varlığa sevinirim, ne yokluğa yerinirim
Aşkın ile avunurum, bana seni gerek seni
Aşkın aşıkları öldürür, aşk denizine daldırır
Tecelli ile doldurur, bana seni gerek seni
Aşkın şarabından içem, Mecnun olup dağa düşem
Sensin dün ü gün endişem, bana seni gerek seni
Sofilere sohbet gerek, Ahilere Ahret gerek
Mecnunlara Leyli gerek, bana seni gerek seni
Eğer beni öldüreler, külüm göke savuralar
Toprağım anda çağıra, bana seni gerek seni
Cennet Cennet dedikleri birkaç köşkle birkaç huri
İsteyene ver sen anı, bana seni gerek seni
Yunus'dürür benim adım, gün geçtikçe artar odum
İki cihanda maksudum, bana seni gerek seni
Allah
Aşkın odu ciğerimi, yaka geldi, yaka gider
Garip başım bu sevdayı, çeke geldi çeke gider
Kar etti firak canıma, aşık oldum ol Sultana
Aşk zencirin dost boynuna, taka geldi, taka gider
Sadıklar durur sözüne, gayrı görünmez gözüne
Bu gözlerim Dost yüzüne, baka geldi, baka gider
Arada olmasın naşı, onulmaz bağrımın başı
Gözlerimin kanlı yaşı, aka geldi, aka gider
Bülbül eder ah ü figan, hasretle yandı bu can
Benim gönülcüğüm ey can, çıka geldi, çıka gider
Yunus söyler bu sözleri, efgan eder bülbülleri
Dost bağçesinde gülleri, koka geldi, koka gider
Bu Konuya Hiç Yorum Yapılmamış; "Yunus Emre"
Bu Konuya Yorum Yapın